کمبود وقت

از زمانی که ازدواج کردم دائما با مشکل کمبود وقت و زمان دست و پنجه نرم میکنم.

عصر حدود ساعت شش و نیم میرسم خونه. تا لباس عوض کنم و شام  آماده کنم و شام بخوریم ساعت حدود هشت میشه. 

هشت تا نه کمی مینشینم کنار همکلاسی و استراحت میکنم. بعدش یا با هم فیلم میبینیم. یا کتاب میخونم. یا مقدمات غذای فردا رو آماده میکنم. یا لباس های شسته رو تا میکنم و میگذارم توی کمد. یا ریخت و پاش های خونه رو جمع و جور میکنم یا دستشویی و توالت رو میشورم یا .

وقتی به خودم میام ساعت یازده شبه و باید بخوابم. این وسط شاید نیم ساعت تونستم کتاب بخونم.‌

کلا زمانی که برای  کارهای شخصی مثل بافتنی و خیاطی و نقاشی و مطالعه دارم نزدیک به صفره! 

والبته خستگی جسمی حاصل از محیط کار هم اونقدر زیاده که توان وحوصله و کششی برای انجام کارهای دیگه هم ندارم. 

مدتهاست خوندن وبلاگ ها ی دوستان با تاخیر انجام میشه و کامنت گذاشتنم به صفر میرسه! 

همه تون رو دوست دارم و برام عزیزید و پیگیرتون هستم اما متاسفانه خیلی فرصت نمیکنم کامنت بگذارم. 

برنامه هایی برای خودم و زندگیم  دارم که برای انجامشون باید زمان های تلف شده ی روزانه ام رو کم کنم. اولویت من زندگی خونوادگی و بعدش رضایت از شخص خودمه! در نتیجه برای مدتی کمتر به وب سر خواهم زد.

 البته که من به نوشتن اعتیاد پیدا کردم پس کماکان روزنوشت های من رو خواهید دید ولی احتمالا یه مدتی نمیتونم به وبلاگهاتون سر بزنم. 

ممنونم که درکم میکنید و همراهم هستید.